Instagrammer

Ang pinakaginagamit kong app sa kasalukuyan ay walang iba kundi ang Instagram. Kung may isa man sa maraming dahilan kung bakit di ako masyadong nakakapagsulat sa blog ko, ang Instagram yun. Haha. Para ring pagba-blog ang Instagram pero ang kaibhan nito, mga larawan ang gamit at mas madalian ang pagbabasa rito. Alamin pa natin ang tungkol sa Instagram sa post kong ito.

Ano ang Instagram?

Ang INSTAGRAM ay isang social networking site tulad ng Facebook at Twitter kung saan maaaring magpost ng mga larawan at video ang mga gumagamit nito. Ang pinagkaiba nito sa ibang site o app, tanging mga larawan at video pati na captions ng mga ito ang makikita ng mga gumagamit. Maaari ding gamiting ang IG upang kumilala ng mga tao sa buong mundo na magaganda ang mga likhang mga larawan. Pwede ka ring makilala rito lalo na ng mga taong kaparehas ng mga tema ng larawan na iyong gusto. [Tip: Dito ginagamit ang tinatawag na hashtag (#). Makakakita ang gumagamit (user) ng kapwa niya user na may kaparehas na tema tulad ng #travel. Posibleng mga larawan kung saan nagpunta ang user ang may hastag na #travel at kung sino man ang gustong makakita ng mga lugar na pinupuntahan ng iba, ito ang kanilang gagamitin. Kaya marapat lang na gamitin natin ito ng wasto.] Maaaring buksan ang Instagram sa mga laptop o personal computers (tulad ng larawan sa itaas), pero pinakamagagamit ito sa pamamagitan ng smartphones at tablets na mayroong Apple App Store (halimbawa, iPhone at iPad), Google Play (halimbawa, Samsung Galaxy series) at Windows Phone Store.

Dalawa sa natatanging features ng Instagram ay ang paggamit ng parisukat na hugis (square shape) sa pagpapakita ng larawan o video pati na syempre ang tinatawag na filters kung saan maaaring gamitin ng mga gumagamit para mas mapaganda ang kanilang pictures o bigyang arte ang kanilang videos. Aling filter ang pinakagusto mo? Ako, paiba-iba pero natatangi ang filter na tinatawag na Aden.

Dahil sa popularidad ng mga photo editing apps tulad ng Snapseed at VSCO ay gumawa na rin ng feature ang Instagram upang makontrol ng users ang key aspects ng photograph editing tulad ng brightness, contrast, warmth, saturation, atbp. na pwedeng magpaganda sa larawan.

Sino ang may pakana ng photo-sharing at video-sharing app na ito?

Nilikha ng mga software engineer na sina Kevin Systrom at Mike Krieger ang Instagram noong October 2010. Madali itong nakilala dat sa ngayo’y umaakit ito ng higit 400 milyong tao sa mundo. Noong Abril 2012 ay binili ni Mark Zuckerberg ng Facebook sa halagang $1 bilyon ang Instagram.

Ano ang napapala ng mga tao sa IG?

Depende sa atin kung ano ang gusto nating gawin o ipakita sa ating Instagram profile. May mga kakilala ako na panay magagandang larawan ng pagkain ang pinapakita niyang mga larawan. Talagang gaganahan kang kumain sa ganda ng pagkakapresenta niya ng mga larawang ito. Minsan, mga lutong ulam sa bahay ang pinapakita niya pati na ng ibang gumagawa nito, pero minsan din ay kuha mula sa iba’t ibang kainan mula sa iba’t ibang lugar. Kung tutuusin, tinutulungan nila ang mga negosyo ng pagkain kung saan kinuha ang larawang kanilang pinapakita. Mayroon pa akong kakilala na mga selfeet naman niya ang bida sa kanyang IG feed. Ang pagkakaiba, iba’t ibang sapatos sa iba’t- ibang lugar ang kanyang pinipresenta. Sa tagal ko na sa IG, iba’t ibang pamamaraan at presentasyon ang ginagawa ng milyung-milyong tao sa kanilang mga larawan. Pero, mayroon pa rin yung panay selfie nila ang kanilang pinapakita. Hindi ako pabor dito pero hayaan na natin… basta sana hindi palagi. Haha. Mayroon ding kung ano ang gusto nilang ipakita sa pang-araw-araw nilang buhay ang kanilang nilalagay.

Ako naman, noong simula ay iba-iba rin ang pinapakita sa aking Instagram. Halu-halo kung tutuusin, maski naman ngayon, pero mas pinipili ko na ang nilalagay kong mga larawan sa kasalukuyan. Dahil gusto kong gumawa ng sarili kong identity sa IG, mayroong isang buwan noon na pawang mga naipon kong magagandang larawan ang aking pinakita na may kasamang quote. Isang challenge o project ko ito sa sarili. Ang hirap nga lang iayon ng larawan sa kung anong quote na babagay sana rito. Haha. Pero nagawa ko naman ng mahusay. Sa ngayon, madalas ko ng ipakita ang mga lugar na pinuntahan at pinupuntahan ko (lalo na ang aking mga #travel), pati na rin ang aking mga aktibidad tulad ng trabaho bilang isang speech pathologist (#speechtherapy) pati na hobbies tulad ng pagtakbo (#running, #sightseenwhilerunning) at pag-eehersisyo (#gym, #fitness, #health), mga pagkain na natuwa akong kainin (o kahit hindi gaano basta maganda pa ring ipakita, haha, #spotmyfood, #foodph, #yummyph, #forkspoonmanila, #wheninmanila), at marami pang iba. Sa totoo lang, personal ang mga ito sapagkat kung ano ang gusto nating ipakita sa iba ang siyang nilalagay natin dito. Mas nakikilala tayo rito ng ibang tao.

Kasama ng maraming tao ay natutuwa ako sa paggamit ng IG. Bakit ba naman hindi? Tunay na nahahasa ang creativity at lumalawak ang imagination ng mga seryosong gumagamit nito. Nai-inspire ako ng ibang taong nakikilala ko sa pamamagitan nito kaya sa abot ng aking nakakaya ay ginagandahan ko ang nilalalagay kong mga larawan dito. Maarte kung tutuusin. Isang avenue ang Instagram para ipakita ang pagiging malikhain ng mga tao. Dito ko naipapakita ang aking originality kahit na maaaring hango sa isang ideyang aking nahagilap mula sa ibang tao ang parte sa mga gawa kong ito. Para naman kasi sa akin, hindi lang simpleng pagpapakita ng mga larawan ang IG. Para sa akin, PHOTOGRAPHY + ART ang Instagram.

May IG ba kayo? Wag n’yo akong kalimutang i-follow, ha? Ako si @karl_olivier dito. 🙂

Fallen 44

Halos isang buwan na mula nang mangyari ang kahindik-hindik na pagpaslang sa magigiting nating mga pulis na miyembro ng Special Action Force (SAF) group sa Maguindanao na binansagan ng media na Mamasapano clash. Ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin gaanong malinaw kung ano ang mga nangyari noong araw na iyon. Pag-usapan natin ang nangyari at kung ano o sino ang dapat managot sa nakalulungkot na pangyayari.

Ano ang SAF?

Ayon sa artikulong ito mula sa website ng Philippine National Police, ang PNP Special Action Force (PNP-SAF) ay ang natatanging lupon ng kapulisan na binuo upang kalabanin ang mga terorista, rebelde at organized crime group na naghahasik ng lagim sa bansa. Dahil tinatawag silang rapid deployment force, ginagamit sila upang supilin ang mga masasamang loob saan man at kailan man sa Pilipinas.

Ang vision ng grupo ay ang sumusunod:

“We envision SAF as a highly motivated, highly disciplined and specially trained unit armed with the most modern equipment that technology can provide and working in active partnership with the community living up to the virtues: Maka-Diyos, Maka-Bayan, Maka-Tao at Maka-Kalikasan.”

Ang mission naman nila ay ang sumusunod:

“To conduct special operations as a rapid deployment force in the country specifically in the areas of counter-terrorism, hostage rescue, commando-type unconventional warfare, search and rescue operations and national civil disturbance control in times of calamities, disasters and national emergencies.”

Kailan at bakit sila binuo?

Noong dekada 80, maraming grupo ang nais magpabagsak sa gobyerno ni Pangulong Ferdinand Marcos. Ang iilan sa mga ito ay ang Moro Islamic Liberation Front (MILF) na noo’y pinangungunahan ni Nur Misurari at ang Communist Part of the Philippines- New People’s Army (CPP-NPA). Ang kaguluhang ginagawa noon ng mga nasabing grupo ang nagtulak sa Philippine Constabulary (isa sa apat na service commands ng Armed Forces of the Philippines dati bago sila isinama sa PNP) na bumuo ng espesyal na lupon upang supilin ang mga ito. Mayo 12, 1983 nang mabuo ang grupo na sinasabing ideya ng dating AFP Vice Chief of Staff Lieutenant General Fidel V. Ramos (na magiging pangulo noong dekada 90) kasama ng kantang Chief of Operations na si Renato De Villa.

Ano ang ginagawa ng SAF sa Maguindanao ng mga panahong iyon?

Ayon sa ulat na ito ng ABS-CBN, dalawang linggo bago ang Mamasapano Clash ay nakipagpulong diumano ang pangulo ng bansa na si Noynoy Aquino pati na ang noo’y suspended na PNP Chief na si Alan Purisima sa mga opisyal ng SAF (kasama na rito ang dating PNP-SAF Chief Getulio Napenas) tungkol sa operasyon na tinawag nilang Oplan Exodus. Ang operasyong ito ay isa lamang sa mga napakaraming naiplanong operasyon sa mga lumipas na taon upang tugisin ang kilalang teroristang si Zulkifli Abdhir o mas kilala sa bansag na Marwan na maraming taon na ring pinaghahanap sa buong mundo. May mga ulat umano na tinatago ang nasabing terorista ng mga grupong MILF, Bangsamoro Islamic Freedom Fighters (o BIFF, isang pangkat ng MILF na humiwalay sa grupo dahil salungat sila sa kasalukuyang pag-uusap sa pagitan ng gobyerno at MILF) at Abu Sayyaf. Gaya ng nasabi kanina, maraming operasyon na ang naiplano noon ngunit hindi naisagawa o hindi ipinagpatuloy sa maraming kadahilanan. Pero noong Enero ng taong kasalukuyan ay isinagawa ang operasyon upang tugisin si Marwan na nagresulta nga sa pagkakapatay sa 44 na miyembro ng Special Action Force.

Ano ang sinasabing nangyari noong araw na iyon?

Ayon sa balita, 3 pangkat ng SAF ang pumasok sa baryo ng Tukanalipao, sa Maguindanao, Mindanao madaling araw noong Enero 25 upang dakpin ang mga teroristang sina Marwan at Basit Usman. Pinasok umano ng SAF ang bahay kung saan itinuturong naroon si Marwan ngunit dahil sila ay pinaputukan, sila ay lumaban hanggang sa mapatay ang terorista. Hindi umano alam ng MILF at BIFF na may mga SAF sa lugar kaya nang marinig nila ang putukan, sila rin ay nagpaputok ng armas. Ang resulta ay ang tinatawag natin ngayong Mamasapano Clash na dahilan kung bakit nasawi ang 44 na miyembro ng SAF pati na umano’y 350 miyembro ng mga teroristang grupo.

Sino ang may pananagutan sa mga pangyayari?

Inaako ni Napenas ang nangyari, ngunit tama bang siya lang ang umako ng responsibilidad na ito? Hindi ba’t may kasalanan at pananagutan din ang ibang grupo lalo na ang mga sumupil at kumitil sa buhay ng mga miyembro ng SAF? Bakit binibigyan ng proteksyon ng MILF si Marwan, na isang kilalang terorista sa buong mundo? Ibig sabihin ba na ganun ang ginawa (at marahil, patuloy na ginagawa) ay mga terorista rin sila? Kasama rin daw sa operasyon ang Federal Bureau of Investigation (FBI) ng Amerika. Ibig sabihin, malaking operasyon talaga ang naganap. Hindi lamang gobyerno ng Pilipinas ang nakakaalam kundi ang makapangyarihang bansa ng Amerika. May pananagutan din ba sila sa pangyayari?

Kung aalamin natin ang mga detalye, sinasabing umabot ng maraming oras ang putukan sa pagitan ng SAF at MILF. Bakit hindi agad nagpatawag ng ceasefire? O kung nagpatawag man ng ceasefire, bakit hindi agad huminto ang mga miyembro ng MILF? Bukod pa diyan, kung ilang oras na palang nakikipagbakbakan ang SAF sa MILF, bakit hindi tumulong ang AFP at iba pang miyembro ng SAF? Ano o sino ang pumigil sa kanila? Hindi naman siguro ganun kalakas ang MILF para katakutan nila o kayabang ang kanilang mga pinuno upang maging kumpiyansa sa ipinadala nilang tatlong pangkat ng SAF. Marami tayong katanungan hanggang ngayon na sana ay mabigyan ng linaw sa madaling panahon lalo na’t galit pa rin tayong mga Pilipino sa nangyari. Pero ang isang pinakanakakapag-init sa damdamin ng mga Pilipino lalo na ang mga kamag-anak ng mga namatayan ay ang paghuhugas ng kamay ng tinuturing na ama ng bansa.

HULING SALITA

Ang pangulo ng Pilipinas ang siyang commander-in-chief kaya dapat ay akuin ng anak nina Ninoy at Cory Aquino ang responsibilidad sa pagkakapatay ng 44 na miyembro ng SAF. Alam niya ang operasyon at may kakayahan sana siya upang pigilan, tulungan o iligtas ang mga pulis natin na nandoon noon sa Mamasapano. Ngunit, ano ang kanyang ginawa? WALA. Maging sa kanyang mga talumpati ay ibinibida niya ang kanyang sarili at pamilya na kung tutuusin ay walang kinalaman sa insidente at kung mayroon man ay napakainsensitibo at walang kaemosyon-emosyon para sa mga namatayan ang dating. Natatandaan n’yo pa ba nung inunan nya ang pagbubukas ng isang car shop kaysa salubungin ang mga bangkay ng mga bayani nating Fallen 44? Doon pa lang ay malalaman mo na kung ano ang karakter ng pangulong ito. Nito lamang nagdaang Miyerkules, Pebrero 18, ay nakipagkita siya sa mga kamag-anak ng Fallen 44. Tsansa na sana niyang bumawi o kaya ipakita man lang sa mga tao ang kanyang pakikidalamhati. Ngunit ano ang bumandila pangkatapos ng pangyayaring iyon? Pagkabastos at pagkahambog  ng pangulong piniling iboto ng nakararaming Pilipino noong 2010. Hindi tuloy nakapagtataka ngayon na maraming grupo ang gustong magpatalsik sa kanya sa pwesto. Sa araw na ito, Pebrero 22, ay inaasahang maraming magpuprotesta laban sa kanya.

Noynoy, hindi kita inaasahang bababa sa pwesto mo lalo na’t ayaw ko ring si Binay ang pumalit sa’yo. Pero sana, pakinggan mo itong payo ko at hindi ng payo ng umano’y corrupt mong kaibigang nangingialam pa rin kahit suspendido na na si Alan Purisima. Tumingin ka sa salamin at pagmasdan mo ng mabuti ang makikita mo. Natatakot ka ba? Oo, dapat matakot ka. Matakot ka sa sarili mo at sa mga pinaggagagawa mo.

Anong Nangyari sa Flight 370?

Marso 8, 2014- Isang linggo mula ngayong araw ay nawala ng parang bula ang Boeing 777-200er (Malaysia Airlines Flight 370), isang pampasaherong eroplanong nanggaling sa Kuala Lumpur, Malaysia at patungo sana sa Beijing, China. Lulan ng nasabing eroplano ang 12 miyembro ng crew at 227 na mga pasahero na hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ng mga kinauukulan kung nasaan.

Umalis ang eroplano sa Kuala Lumpur International Airport noong 12:41 ng madaling araw at inasahang lalapag sa Beijing Capital International Airport ng 6:30 ng umaga. Ibinalitang nasa tamang taas ang eroplano (35,000 feet o 10,700 m) at lumilipad sa bilis na 872 kph o 542 mph nang mawalan lahat ng komunikasyon. Sinasabing huling nagkaroon ng contact ang piloto nito sa air traffic control kulang-kulang isang oras pagkalipad nito sa himpapawid.

Umaga ng Sabado ay naibalita na ang pagkawala sa nasabing eroplano pero mas bumulaga ito sa kamalayan ng mga mamamayan sa buong mundo noong Linggo. Naging headline na ng maraming pahayagan at news shows ang pangyayari mula noon. Ipinakitang umiiyak, nagdadalamhati at nagtatanong ang mga kamag-anak na lulan ng eroplanong bigla na lang nawala. Nagbigay din ng mga pahayag ang gobyerno ng Malaysia at pamunuan ng Malaysian Airlines tungkol sa insidente bagamat marami ang tumuligsa sa kanila dahil umano sa hindi tama at kulang-kulang na pag-uulat.

Isang linggo na ang lumipas ngunit di pa rin natatagpuan o natutukoy ang nangyari sa Boeing 777-200er. Iba’t-ibang ispekulasyon na tuloy ang lumalabas sa kung paanong naganap ang nakakagimbal na pangyayari. Maraming conspiracy theories ang lumabas tungkol dito at ang ilan sa kanila ay ang mga sumusunod:

1. Gawa umano ito ng mga alien
2. Pakana umano ito ng mga Tsino upang malaman kung gaano kalawak ang nalalaman ng National Security Agency (NSA) ng Amerika tungkol sa kanila. Sinasabi kasing ilan sa mga pasahero ng eroplano ay may kaugnayan kay Edward Snowden, dating empleyado ng Central Intelligence Agency at contractor ng NSA na nagpakalat ng mga dokumento tungkol sa global surveillance na ginagawa ng gobyerno ng Amerika at ng iba pang mga bansang kasama sa grupong tinatawag na Five Eyes.
3. Ginawa ito ng Illuminati, isang grupong sinasabing may layuning sakupin ang buong mundo at magtatag ng isang New World Order.
4. May panibagong Bermuda Triangle (isang lugar na tinutukoy sa Central America kung saan misteryosong nawawala ang mga eroplano o sasakyang pandagat) at ito’y matatagpuan naman sa Malaysian peninsula kung saan sinasabing nawala ang Flight 370.

Pinakabagong Balita

Ayon naman sa pinakahuling balita ng CNN, gumawa ng malaking pagbabago sa direksyon at pag-akyat sa himpapawid ang Malaysian Airlines Flight 370 bago tuluyang mawalan ng komunikasyon. Dahil sa mga pagbabagong ito na nalaman tungkol sa pag-analisa ng electronic at satellite data, malamang daw ay bumagsak ang eroplano sa Bay of Bengal o sa Indian Ocean.

Anong magagawa natin?

 

Ikaw, ano sa tingin mo ang nangyari sa Boeing 7770-200er? Di pa natin malalaman sa ngayon kung ano talaga ang nangyari sa eroplano at ang mga sakay nito. Umasa tayong ginagawa lahat ng mga kinauukulan, pati na ang mga tumutulong na bansa tulad ng Pilipinas, ang mga dapat gawin upang maresolba ang nakapagtatakang pangyayari. Maigi ring ipagpatuloy natin ang pagsasaliksik at pakikinig sa mga balita. Huwag tayong maniniwala agad sa mga sabi-sabi at haka-haka kahit pa sabihing may punto ang mga nagsasabi nito. Higit sa lahat, ipagdasal natin ang mga pasahero at crew ng eroplano, pati na ang kanilang mga pamilya na patuloy na nag-aalala sa kanilang kinalalagyan.

Burnout

Dumating na ba sa’yo ang panahong nagsasawa ka na sa mga ginagawa mo? O kaya naman di maiwasang isiping sana bumilis ang oras upang ikaw ay makatapos na ng trabaho? Nakadama ka na ba na tila ikaw ay hapung-hapo at parang kaawa-awa? May pagkakataon din bang gusto mong magpahinga o magbakasyon ng pagkahaba-haba? Hinto muna. Baka di mo alam na nabu-burnout ka na pala.

Ano ang burnout?

1. Ayon sa Merriam-Webster Dictionary, ito ay ang pagkaubos ng lakas, pisikal man o emosyonal, na dulot ng stress o frustration na matagal nang nadarama
2. Ayon naman sa website na helpguide.org, ang burnout ay isang estado kung saan ubos ang lakas ng isang tao sa mga aspetong pisikal, mental at emosyonal dulot ng sobra-sobra at matagal-tagal na stress. Nangyayari umano ito pag nakadarama ang tao ng overwhelming feeling at di na niya nagagawa ang mga kailangan niyang gawin. Habang tuluy-tuloy ang kanyang stress, nawawalan siya ng interes at motibasyon.

Anu-ano ang mga dahilan kung bakit nabu-burnout ang isang tao?

Ayon pa rin sa helpguide.org, ang mga sumusunod ang tinuturong kadahilanan:

1. Work-related na mga kadahilanan

• Pakiramdam na kaunti o wala kang kontrol sa trabaho mo
• Kakulangan sa rekognisyon o gantimpala para sa mabuting pagtatrabaho
• Di klaro o napakataas ng demand sa trabaho
• Pagtatrabaho na tila paulit-ulit na lang o hindi na challenging
• Pagtatrabaho sa isang magulo o may mataas na presyur na paligid

2. Mga kadahilanang dulot ng lifestyle

• Madalas na pagtatrabaho na may kakulangan ng oras sa pagrirelax at pakikisalamuha sa kapwa
• Ang pakiramdam na kailangan mong maging napakaraming bagay para sa napakaraming tao
• Pag-ako sa napakaraming responsibilidad na di nakatatanggap ng sapat na tulong mula sa ibang tao
• Kakulangan sa tulog
• Kakulangan ng mga malalapit at supportive na mga tao

3. Pag-uugaling nakadudulot ng madaliang pagka-burnout

• Pagiging perfectionist
• Pagiging pessimistic
• Pagiging controlling
• High-achieving, Type A personality

Anu-ano ang mga sintomas ng burnout?

Ayon pa sa nabanggit na website kanina, ang mga sumusunod ang mga red flag o warning signs na may burnout ang isang tao:

1. Mga pisikal na sensyales

• Pakiramdam na laging pagod
• Pakiramdam na laging magkakasakit
• Madalas na pagkakaroon ng sakit ng ulo, sakit sa likuran at kasu-kasuan
• Pagbabago sa appetite at pagtulog

2. Mga emosyonal na senyales

• Pakiramdam ng pagkabagsak at pagkwestyon sa sarili
• Pakiramdam na walang magawa at talunan
• Pakiramdam na nag-iisa sa mundo
• Kakulangan sa motibasyon
• Masamang pagtingin sa mundo
• Bumababang satisfaction at sense of accomplishment

3. Mga sensyales sa pag-uugali

• Tumatakas sa mga responsibilidad
• Umiiwas sa ibang mga tao
• Procrastinating o pinatatagal gawin ang mga gawain
• Ginagamit ang pagkain, droga o alkohol para makaagapay
• Ibinubuhos nag frustration sa ibang mga tao
• Lumiliban sa trabaho, dumarating ng lateo umaalis ng napakaaga

Paano ito maiiwasan?

Mga suhestyon ng nabanggit na website kanina:

1. Simulan ang araw na may isang relaxing ritual. Imbes daw na umalis agad sa higaan pagkagising, magandang ugaliin na magkaroon ng 15 minuto sa pagmi-meditate, pagsusulat sa isang journal, pagsi-stretch o pagbabasa ng libro
2. Kumain ng tama, mag-ehersisyo at matulog ng tama.
3. Maglaan ng limitasyon o boundaries. Matutong magsabi ng “hindi” sa ibang tao lalo na kung may mga kailangan kang gawing mas importante.
4. Maglaan ng panahon na di gumagamit ng teknolohiya: laptop, cellphone, atbp.
5. Hasain ang ating creative side. Mabisa umanong gamut sa pagkaburnout ang creativity. Gumawa ng bago, magsimula ng isang nakatutuwang proyekto, ipagpatuloy ang isang masayang hobby. Pumili ng mga aktibidad na walang kinalaman sa trabaho.
6. Alamin kung paano i-manage ang stress. Mas may kontrol tayo rito di tulad ng inaakala natin.

Huling Sabi

Nitong mga nagdaang buwan, aaminin kong muntikan na akong ma-burnout. Dama ko ang pagod di lamang bawat araw na lumipas kundi bago pa man matapos ang araw. Nagagawa ko ang mga kailangan kong gawin subalit tila may kakulangan akong nararamdaman. Naghahanap ako ng ibang bagay na hindi ko madalas ginagawa o di pa talaga ginagawa. Kumbaga, gusto kong makawala sa routine ng pang-araw-araw kong mga gawain. Di yata biro ang maglingkod bilang isang speech pathologist anim na beses sa isang linggo (na kadalasa’y may trabaho pang inuuwi sa bahay tulad ng reports), maging isang huwarang anak at kapatid at maging isang mabuting kasintahan habang di pinababayaan ang sarili. Tila lagi na lang kapos ang oras. Sa totoo lang.

Maligaya ako’t nagkaroon ako ng ilang araw na paghinto sa routine na aking ginagawa. Kasama ng ilang mga kaibigan, ako ay nakapagbakasyon sa labas ng bansa. Nahanap ko ang katahimikan na tila matagal kong inasam. Nadama ko ang kapahingahan sa lahat ng mga gawain kong parang ang tagal-tagal ko nang ginagawa. Habang nasa bakasyon di ako nagmamadali (maliban na lamang syempre kung kailangang gumising ng maaga para mapuntahan namin ang mga dapat naming puntahan). Sa ibang salita, nakawala ako pansamantala sa mga responsibilidad ko sa ibang tao. Napagtanto kong di naman ito masama, sapagkat responsibilidad din natin ang ating mga sarili. Kung tutuusin, ang masama ay kung pababayaan natin ang ating mga sarili, hindi ba? Kung kailangan tayo ng maraming tao tulad ng ating mga pamilya, mga kaibigan pati na ating mga pinaglilingkuran, paano natin sila matutulungan kung pababayaan natin ang ating sarili? Hindi ba’t mas marami ang maaapektuhan kung nagkataong tayo ay ma-burnout? Kaya kung ako ikaw, di ako mag-aatubiling magpahinga, magbakasyon o magpakalaya (haha) paminsan-minsan. Di lang ito para sa atin. Para sa ibang tao rin.

At habang nag-iisip ka kung saan ka magbabakasyon, tandaan mong:

Bakasyon

Isa sa pinakanakakatuwa at pinakamasayang gawain ang pagbabakasyon. Bakit naman hindi? Marami ang magagandang epekto nito kaya’t halos lahat ay gustong-gusto ito.

Bakit ba nagbabakasyon ang isang tao? Maraming dahilan iyan. Isa na rito ay upang maipasyal natin ang ating sarili at ang pamilya natin sa kung saang-saang lugar. Hindi ba’t nakakatuwa itong dahilan sapagkat nadadala natin ang ating mga mahal sa buhay sa mga lugar na di pa natin napupuntahan dati? Isa sa mga dahilay ay gusto nating maranasan at masaksihan ang pamamaraan, kultura at tradisyon sa lugar na pupuntahan. Marami ang may gusto at gumagawa ng pakay na ito sa kanilang paglalakbay. Ang iba nama’y gusto lamang samantalahin ang libreng outing na ibibigay ng kanilang opisina at iba pang pinapasukan. Panghuli, ang pagbabakasyon ay para lumayo pansamantala sa mundo at iwan ang mga gawain na araw-araw nating ginagawa. Pagpapahinga kumbaga.

Kung iisiping mabuti, kailangan ng katawan at isipan natin ng mahaba-habang pahinga minsan, lalo na rito ang mga nakatatanda (o adults) na halos trabaho at pamilya lamang ang inaatupag. Nakakadulot pa naman ng matinding stress ang ating mga gawain paminsan-minsan. Marami ang nasi-stress out na tao ngayon. Di na kasi balanse ang buhay lalo na kung panay trabaho ang inaatupag. Sa lahat ng mga gaya kong kumakayod at naghahanap-buhay, kailangan natin ng papapahinga at pagbabakasyon. Di kasi magandang pinupukpok natin ang ating sarili sa trabaho buong araw buong taon. Tandaan nating di lang naman trabaho ang buhay natin. Marami pang bahagi ang buhay na kailangan nating bigyang-oras at pansin. Isang bahagi na d’yan ang ating sarili.

Isa pa sa mga nakadaragdag stress sa tao ay ang love life. Bakit kamo? Dahil di rin naman maganda kung panay love life ang iniisip natin, di ba? Nakaka-stress din ito paminsan-minsan lalo na kung isip tayo ng isip tungkol dito (o kawalan nito, hehe). Tandaan nating di naman sa taong iniibig lang natin umiikot ang mundo natin. May buhay din siya at may buhay ka rin na kailangang atupagin. Bigyan ng espasyo ang isa’t-isa paminsan-minsan. Maliban na lang siguro kung mag-asawa na kayo dahil ibang usapan na iyon.

Alam nating masama ang naidudulot ng stress. Sabi sa isang artikulo ng Psychology Today, nagpapahina ito ng ating resistensya na maaring umepekto sa ating pagtulog, pagkain at iba pang gawain. Tataas pa umano ang tsansang tayo ay ma-depress, humina ang ating memorya pati na sa pagdi-desisyon.

Kaya importante ang pagbabakasyon.

Ang pagbabakasyon ay isang napakagandang gawain. Yun nga lang, dapat talaga nating subukang kamtin ang mga dahilan kung bakit tayo nagbabakasyon. Ang ideyal kong bakasyon: walang stress, walang panggulo, walang bad vibes. Gusto kong maranasang maging isa sa kalikasan (o kung saan man ako magpupunta) kahit sa sandaling panahon lang. Pero dahil di perpekto ang ating mundo, di ito maiiwasan minsan. Nasa sa ating reaksyon at aksyon na lamang magbabase kung hahayaan ba nating mapurnada nito ang pahingang ating inaasam sa pagbabakasyon.

Trip to Puerto Princesa, Palawan: Isa itong pagkukwento sa aming bakasyon nitong mga nagdaang-araw lang.

Ngayong Abril ay nanggaling ako at ilang mga kapamilya sa Puerto Princesa. Yun ang simula ng pagbabakasyon ko ngayong summer. Napakaganda ng mga tanawin dito sa lugar na ito. Pero dahil gabi kami nakarating sa siyudad na nabanggit, tanging magagawa na lang namin ay pumunta sa mismong bayan at hanapin ang lugar-kainan na binanggit sa amin ng isa kong pinsan. At yun nga, nakita namin ang aming hinahanap: ang Kinabuchs. Dito sa lugar na ito namin natikman ang dalawa sa mga exotic food ng Palawan: ang buwaya at ang tamilok. Di ko akalaing talagang kinakain ang buwaya, pero dahil sisig ang luto rito’y ginusto naming subukan. Ang tamilok naman ay isang uri ng mollusk na kinikilaw. Anong hitsura ng tamilok? Tila isa itong malaking earthworm na kitang-kita ang lamang-loob. Dahil napasubok na sa aming in-order na exotic food, nakatatlong subo kami ng kapatid kong mahilig din sa mga ganitong hamon. Pagkatapos nito, di na uli kami sumubok pa kahit na nangangalahati pa lamang kami sa in-order naming udo. Nakakatuwa lamang ang challenge na kumain ng uod na kay laki. Hehe.

Kinabukasan, nagtungo kami sa isa sa New 7 Wonders of Nature, ang Puerto Princesa Underground River. Isa itong national park na ginawaran ng titulong World Heritage Site ng UNESCO noon taong 1999 dahil pinapakita ng lugar na ito ang biodiversity conservation at buong mountain-to-sea ecosystem. Kahit na kay haba-haba ng dadaanang proseso para makapunta rito sa lugar na ito ay tiyak na masusulit naman ito. Buti na lamang din at magaling ang aming tour guide na si Kuya Ernie kaya maaga-aga kaming nakarating. Napakaganda ng lugar sa palibot ng kweba. Masasabi mo namang one-of-a-kind experience ang pamamangka sa loob mismo ng kweba. Mga paniki at ahas, stalactites at stalagmites na may iba’t-ibang laki at porma, maliliit at malalaking chambers at marami pang iba ang makikita sa kwebang ito.

Marami ring mga isla na pwedeng puntahan sa Puerto Princesa. Una kaming nagpunta sa Pambato Reef at dun ay sumubok kami ng snorkeling. Marami masyado ang mga tao, kaya kahit na may mga isda kaming nakikita habang lumalangoy sa tulong ng life vest at snorkeling apparatus ay kakaunti ang mga ito. Malulungkot na sana ako pero di ito nangyari dahil sa ikalawang isla na pinuntahan namin, ang Starfish Island, ay sobra-sobra na ang tuwa ko. Manghang-mangha ako sa ganda ng lugar na iyon, lalo na’t perpekto ang pagkakahalu-halo ng iba’t-ibang shade ng kulay asul at berde upang maisalarawan ang ganda ng tubig, bundok at langit. Tila ito ang inspirasyon sa mga pintang dagat, bundok at langit ang nakikita gamit ang mga pastel colors. Ganda rin ng sandbar na mayroon dito. At nakadagdag pa sa tuwa naming dun sa lugar na iyon ay ang napakaraming isda na makikita sa napakalinaw nitong tubig. Kahit na nasa bandang mababaw pa lang kami ay talagang maraming isda ang pumupunta at patuloy na lumalangoy sa harap namin. Lalo na pag pinapakain na naming sila ng tinapay; talagang dagsa silang lalapit. Bukod sa mga karaniwan nang isda na nakikita sa mga dagat ng Pilipinas, nakakita rin kami ng stonefish at octopus dito. Oo, octopus o pogita. May isang boatman kaming nakasalamuha ng isa kong kapatid at dahil nakita nyang pumasok sa loob ng isang coral ang isang pogita, ginamit nya ang tsansang iyon upang makita namin ito. Saksi kami sa defense mechanism na ginagawa ng pogita pag may “kalaban” sa paligid: ang paglabas ng ink upang di siya makita ng kalaban. Pero magaling si manong na kalaban ng pogita nung mga panahong iyon. Nahuli nya ito (maliit pa naman ang pogita kaya kayang-kayang hulihin) at pinakita’t pinahawak nya sa amin. Kakaiba at nakakatuwa ang karanasan naming iyon. Ikatlong isla na pinuntahan namin ang Luli Island. Ang sabi ng aming tour guide, ganun daw ang pangalan ng islang ito dahil ang isla rito’y lulubog at lilitaw depende sa oras ng low tide/ high tide.  Bukod sa nakapag-snorkel kaming muli sa lugar na ito, kami rin ay nag-kayaking at nilibot ang isla na napapalibutan sa isang gilid ng napakaraming mangrove. May sandbar din dito yun nga lang, di namin  ito nakuhanan ng litrato sapagkat ubos na baterya ng mga camera namin.

Ang zipline sa Rancho Mitra. Tanaw na tanaw din dito ang mga isla sa Puerto Princesa.

Di naming akalaing makakapag-city tour pa kami kinahapunan pero sinubok talaga naming para naman makita ang iba’t-ibang tanawin sa Puerto Princesa. Balik sandali sa hotel, ligo ng mabilisan at pinalitan ang mga baterya ng camera upang magamit muli. Nakarating kami sa Crocodile Farm (kahit na di na naming nakita ang mga buhay na buwaya), rantso ng mga Mitra (napakaganda ng tanawin doon sapagkat kitang-kita ang mga isla nadaanan namin ilang oras lamang ang nakakaraan. Dami ring uri ng mga hayop doon). Huli naming pinuntahan ang pamosong Baker’s Hill. Bukod sa tanyag na masasarap nitong mga tinapay tulad ng hopia, nakakita rin kami ng iba’t-ibang uri ng mga ibon, halaman at bulaklak dito. Maganda ang pagkakadesenyo sa lugar kaya di kataka-takang paboritong lugar ito ng mga tao upang kumuha ng larawan. Kinagabihan, nagtungo kaming bayan upang kumain sa isa pang kilalang restaurant sa Puerto Princesa, ang Ka Lui. Masarap ang mga hinahaing seafood dito. At sa mga magtatanong kung aling lugar ang naghahain ng mas masarap na pagkain, sasabihin kong mas nasarapan ako sa Ka Lui kaysa sa Kinabuchs.

Ang aking Mama at mga nakababatang kapatid sa tanyag na Baker’s Hill

Sa totoo lang, napakarami pa ng pwedeng puntahan sa Puerto Princesa at karatig-bayan. Kaya susubukan kong bumalik dito sa hinaharap upang masubukan naman ang mga di ko pa nasubukan at puntahan ang mga di ko pa napuntahang lugar.

***

Naramdaman ko ba ang bakasyon sa ginawa naming tour sa Palawan? Oo naman. Kahit na nakakapagod ang mga aktibidad na ginawa namin dito, nakapagpahinga naman ako kahit papaano. May mga bagay na nakapagpa-stess sa akin at aaminin kong nakabawas iyon sa inaasam kong pahinga sana pero ginawa ko na lamang ang magagawa ko para tanging magagandang alaala ng Puerto Princesa ang aking maiisip sa tuwi-tuwina.

Ano pang hinihintay mo? Magbakasyon ka na rin!