KSPs Be Like

Maraming tao ang natutuwa sa tuwing nila-like ang kung anong pinupost nila sa iba’t-ibang social networking sites tulad ng Facebook, Twitter at Instagram. Likas na siguro sa atin ang ganito: na katuwaan o kagustuhan tayo ng mga tao sa ating paligid. At dahil dito, gagawa at gagawa tayo ng paraan para mas maraming tao pa ang magkagusto sa atin. Pero tama bang ganito ang gawin natin? Ating alamin.

May mga kakilala ba kayong nagtatawag ng tao para i-like ang mga post nila? Yung tipong magpa-private message (PM) sa inyo para puntahan ang profile picture nila para lamang i-like ninyo? Nabiktima na ako nyan. Kayo rin ba? Haha. Kung hindi pa, siguro, kayo ang nambiktima. Haha, biro lang. Ano ba ang mapapala nila kung sobrang dami ang mag-like sa mga post nila? Ah, mayroon pala. Gaganda ang pakiramdam nila. Tataas kumpiyansa nila sa sarili. Maaaring katuwaan din talaga sila. Yun nga lang, kailangan ba talagang mamilit para gustuhin ka ng mga tao? Hindi ba dapat kusa iyon? Problema sa atin, hindi na natin nakikitang nakakahiya mali na pala ginagawa natin pero ginagawa pa rin natin.

Baka sabihin ninyo, why care? Of course, we should care. Oras natin naaabala kung may mga ganyang message para i-like ang post nila. Pangit sabihing parang desperado ang dating pero ganun na nga, hindi ba? Ang mga tao ngayon, sa dami ng ginagawa, ay parang pribilehiyo na lamang ang pagpunta sa mga social networking sites na mga iyan. Uubusin pa ba natin ang oras natin para sa kung ano lamang? Maaari sana kung parte ng proyekto sa eskwela o kaya sa trabaho pero kung para lamang sa maling paraan ng ikatataas ng tingin sa sarili, ay huwag na lamang. Kung tinatamaan ka na, mabuti yan. Kailangan kasi natin minsan ng paalala lalo na kung di na natin alam na mali na pa la ginagawa natin.

Ang nakakalungkot, may ibang tipong na-addict na sa mga ito. Sila yung mga tipong maaaring may iba dapat na ginagawa pero dahil nga nasanay na, inuuna pa ang pagbabrowse o pagpu-post sa FB, Twitter o IG. Hoy, mag-aral o magtrabaho kayo! Haha.

Ang mga social networking sites ay hindi talaga para sa lahat. Maraming tao ang sensitibo sa mga ipinuposte ng iba habang ang iba naman ay insensitibo sa mga ipinuposte nila. Ang una ay yung tipong madaling maimpluwensiyahan ng mga nakikita at nababasa nila. Minsan, sila rin yung masyadong emosyonal, na tipong inaakala nilang sila ang pinatatamaan ng mga status update, tweet o IG post ng malalapit nilang kaibigan o kakilala. Siguro dapat ipaalala sa kanilang hindi umiikot ang mundo sa kanila at hindi lahat ng sinasabi ng iba ay tungkol sa kanila. Ilan pa siguro sa nabibilang sa pangkat na ito ay yung mga tipong madaling mainggit sa ibang tao, lalo na sa mga kakilala nila mula pa pagkabata. Mabuti sana kung gamitin nila ito para pagbutihin ang sarili pero minsan ay hindi. Yung ikalawang grupo, yung mga insensitibo, sila yung mga nabubuhay sa mga katagang, “It’s my life.” Wala silang pakialam kung may mga masasagasaan sila sa mga ipupost nila, gaano man ito ka-tacky (Sige, i-search mo kung ano ibig sabihin nyan nang makapagkunsulta ka naman ng diksyunaryo. Hehe.). Sila tuloy yung mga nabibiktima ng hide o unfriend button ng mga mabilis mainis. May mga kakilala rin akong gumagawa niyan. Haha.

Maiging isipin na hindi naman pare-pareho ang mga tao. Nagkakaiba tayo sa uri ng pamilyang pinanggalingan, sa edukasyong ating tinanggap, sa mga kaibigan at mga kakilala, mga impluwensiya, mga binabasang libro, pahayagan o mga artikulo, mga pinapanood na palabas. Magkakaiba rin tayong mag-isip, kumilos at dumama. May tama yung sinasabi ng iba na hindi talaga maiging kinukumpara ang sarili natin sa iba dahil magkaiba ang ating mga pinanggalingan at magkaiba rin ating mga pinagdaraanan at nararanasan.

May nabasa akong isang post na nagsasabing huwag ibase sa mga like ang iyong self-worth. Tama, hindi ba? Wala sa mga ipinu-post natin kung mabuti ba tayong tao. Wala sa ipinu-post natin kung tama ba mga ginagawa natin. Wala sa mga ipinupost natin ang lahat ng katotohan ng mga nangyayari sa atin. Nagiging ugat tuloy ng inggit at inis kahit na hindi ganun ang intensyon natin, hindi ba? Minsan, lumalabas na paligsahan ang nangyayari. Imbes na i-express natin ang ating sarili sa mga social networking sites na ito e gumagawa tayo ng paraan para ma-impress ang iba. Maganda sana kung pareho nating nagagawa ang mga yun sa tuwing may bago tayong post. Pero kung hindi, ayos lang din naman. Basta wag masyadong dibdibin kung kaunti man o kahit wala pa ang mag-like ng mga iyan. Ang mahalaga, nasabi mo o naipakita mo ang gusto mong ipakita.

Huling Salita

Sa mga naghahanap lagi ng likes, sana maraming mag-like sa mga post ninyo. Gandahan ninyo para di nyo na kailangang pilitin mga tao sa pag-like ng mga ito. Wag sanang umabot sa puntong maging mababaw kayo’t tipong masisira na araw ninyo kung kaunti o walang nag-like sa mga post ninyo, ha? Paalala nga pala. Basta wag mag-hoard ng espasyo sa timeline para naman makita naming yung ibang tao, okay? Baka kasi wala nang nagla-like sa mga pinupost mo ay dahil araw-araw ka na lang nakikita. Magpa-miss ka naman.

Sampung Pinakanakakainis na Nararanasan ng mga Pilipino Araw-araw

Gumising kang masaya at punong-puno ng pag-asa. Naligo, nagbihis at kumain na maganda ang pananaw sa buong araw na masisilayan. Wari’y handang-handa kang harapin ang mundong sa’yo ay naghihintay. Pero, pero, pero, dumaan ang araw at ang mukha mo’y di maipinta. Kombinasyon kasi ito ng pagkagalit, pagkainis at pagkawalang-gana. Tinatanong pa ba kung bakit? Malamang, may mga bagay na nagpagalit o nagpainis sa’yo buong araw. Anu-ano ang mga bagay na ito? Kasama ba ang mga nakasulat dito sa listahan mo?

Heto ang Sampung Pinakanakakainis na Nararanasan ng mga Pilipino Araw-araw:

1. TRAPIKO

May mas nakakainis pa ba sa hindi umaandar na sasakyan sa kalsada kung mahuhuli ka na sa klase o trabaho? Isa na ito sa mga pinakapangit na imahe ng punong lungsod ng bansa, ang Metro Manila. Ano kamo ang mga dahilan? Mga ginagawang kalsada, mga tsuper na matitigas ang ulo’t ginagawang kaharian ang mga kalye pati na rin mga walang disiplinang pedestrian. Isama na rin natin ang hindi maayos na traffic management na isinasagawa ng gobyerno. Mapaumaga man o gabi (kahit na gabing-gabi na, sa totoo lang), kasagsagan ng matinding trapiko ang mga daanan.

2. MAHABANG PILA

MRT/LRT. Terminal ng mga sasakyan. Bangko. Grocery. Restaurant. Parte na ng buhay ng mga tao ang pagpila. Nariyan ang pagpila ng napakatagal sa MRT at LR na talagang susubukin ang pasensya mo (pati na rin galing sa pag-iwas sa mga mandurukot). Kung may pila sa tren, may pila rin syempre sa mga terminal ng jeep, FX at taxi. Minsan mabilis lang ang pila lalo na kung hindi na rush hour pero may pagkakataon ding ilang bloke ang haba. Maaga kang nagpunta ng terminal? Bale wala rin yan kung ikaw ang unang pasahero ng dambuhalang van na dapat punuin bago kayo umalis. Mapapakamot ka na lang ng ulo talaga minsan. Sino na ang “nabiktima” ng napakahabang pila sa mga bangko? Isang oras lang ang break mo at isang oras din kung minsan ang bubunuin mo makabayad lang dito. Buti’t nauso ang e-payment­ kaya’t di na kailangang pumunta lagi sa mga bangko para magbayad. Buti sana kung maaaring gamitin ang cellphone o kaya gumawa ng ibang makabuluhang bagay habang naghihintay pero hindi. Sa pagkakaalam ko, iilang bangko lamang ang nagpapahintulot nito. Mahaba rin ang pila minsan sa mga grocery store kaya maiging mamili kung kailan hindi pa marami ang mga tao rito. May mga pila rin sa mga restaurant. Kahit na gutom na gutom ka na pero dahil gusto mong kumain sa mga lugar na puntahan talaga (dahil mura o masarap ang pagkain kahit mahal), pagtiyatiyagaan mo talaga.

Kahit saan, kahit kailan, magiging parte na yata palagi ng buhay ng tao ang pagpila.

3. MGA DI KANAIS-NAIS NA KATRABAHO

Mga bosing man o kapwa empleyado, di na yata maiiwasang minsan ay mayroong tayong makakatrabaho na hindi natin tipo ang ugali. Mayabang, power-tripper, madamot at kung anu-ano pang kagaspangan ng ugali ang kanilang pinapakita kaya di natin sila ganun kagusto. Naiisip siguro ng iba, pag minsanan lang nakikita, ayos lang. Pero kung buong araw araw-araw, sana hindi na lang. May dahilan kung bakit sila hindi kanais-nais sa iyong mga mata, at sana’y magawan ng paraan para naman maging payapa at masaya ang lugar na inyong pinagtatrabahuan.

4. MGA TSISMOSO AT TSISMOSA

Ginagawang libangan ng ibang tao sa komunidad man o trabaho ang pantsitsismis. Ang iba, natutuwang sila ang nangunguna sa pantsitsismis tungkol sa buhay ng iba. Yung iba naman, ang saya-saya pag nangangalap ng tsismis dahil may ipangtsitsismis sila sa iba. Totoo man o hindi ang itsinitsismis, ang daming naaapektuhan nito. Reputasyon ng mga taong bida sa tsismis, pati na rin pagkatao ng mga nangtsitsismis. Bakit pati mga nangtsitsismis damay ang pagkatao? Dahil imbes na harapin ang tunay na problemang pinagtsitsismisan nila o pag-usapan ang mga magagandang bagay sa paligid nila ay nantsitsismis sila. Mapapasabi ka na lang ng “Tse!”, hindi ba? Hehe.

5. SOBRANG PAG-UULAN O KAYA GRABENG INIT NG ARAW

Isa sa mga pinakanakakainis na pangyayari ay yung mababasa ka dahil sa pag-uulan gayung pusturang-pustura kang papasok sa trabaho. Isama na rin ang grabeng pawis na aabutin mo kung maabutan mong tirik na tirik naman ang araw sa kalangitan. Mapapaisip ka minsan, hindi ba pwedeng yung tamang balanse ng ulan at init lang? Sa isang tropikal na bansang tulad ng Pilipinas, hindi posible yun para sa buong taon. Yung ibang tao, naiinis pag sobrang init at sana raw umulan. Pero pag umuulan na, maiinis pa rin at napakalamig naman daw. Ano ba talaga, ate’t kuya?

6. MGA BALITA TUNGKOL SA MGA PANGIT NA MGA KALSADA, MGA NAKATIWANGWANG NA PROYEKTO AT IBA PANG REKLAMO LABAN SA MGA PROYEKTO NG GOBYERNO 

Nakakatuwang makita na kumikilos ang gobyerno sa iba’t-ibang pagpapagawa ng kalsada, pagbubuo ng pampublikong gusali at pagpapatupad ng magagandang programa sa paligid. Ibig sabihin nito’y kumikilos talaga sila. Pero ang nakakainis niyan, may mga pagkakataong sisimulan nilang gawin pero di rin naman tatapusin. Malalaki mang proyekto (tulad ng Bataan Nuclear Power Plant) o hindi (pagsasaayos ng tulay o kalsada), nakakainit ng ulo na bigla na lamang silang mahihinto. Ang nangyayari tuloy, nakatiwangwang ang mga ito. Imbes na pakinabangan, ang perang ginasta ay nasayang.

7.1 MAMAMAYANG MATITIGAS ANG ULO

Sinabi ng bawal tumawid, tumatawid pa rin. Nakasaad na nga sa pader na bawal pumarada, pumaparada pa rin. Bawal ang mangurakot, nagnanakaw pa rin. Naaapektuhan tuloy hindi lamang iba kundi ang lahat dahil matitigas ang mga ulo ng marami sa atin.

7.2 MGA TAMAD NA TAO

Isasama ko na ito sa # 7 para magbigay-daan sa isa pang nakakapagpainis sa mga Pilipino. Alam mo yung mga tagpong kilos ng kilos ang lahat pero may isa o iilang taong nakaupo o nakahiga lang at walang ginagawa? O kaya yung tipong nabiyayaan ng pamilyang kayang magpaaral pero tinatamad pumasok sa walang mabigat na kadahilanan? O kaya may magandang trabaho pero binabalewala ito? Hindi ka ba naman maiinis sa kanila kung nakikita mo lang silang nakanganga at walang ginagawa?

8. MGA PANGIT NA PALABAS SA TELEBISYON

Nakalilibang ang panonood ng telebisyon. Sa araw-araw ay may mga iilang programang talagang nakapagbibigay-saya, nakakapagdagdag ng kaalaman at nakakapawi ng pagod mapaumaga man, tanghali o gabi. Yun nga lang, mas marami yata ang pangit na palabas ngayon, sa lokal na telebisyon man o cable. Kung ililista lahat ng mga programa sa telebisyon, mabibilang lang siguro sa daliri ang talagang kailangan ng mga tao. Ang iba’y pang-distract lang habang ang iba’y tila pinapalabas lamang para may mapanood. Ang nakakatakot pa nya’y ginagamit minsan ang mga programa sa telebisyon para i-brainwash ang mga tao upang mawalan ng pakialam tungkol sa kung anu-ano ang talagang nangyayari sa paligid. Madalas din ay ginagawa ang mga itong pagsasaboy ng propaganda na ikakabuti lamang ng iilang tao.

9. MGA MINAMAHAL SA BUHAY

Mahal natin ang pamilya natin, mga kaibigan o mga sinisinta. Pero aminin mong sila rin minsan ang mga pinakanakakainis na parte ng araw mo. Haha. Dahil man sa kakulitan nila, kabiguang gawin ang mga dapat nilang ginawa o pagiging iresponsable sa ibang mga bagay, parte ng pakikipagbaka sa buhay ang intindihin ang mga mahal sa buhay, kahit na may mga panahong nakakainis talaga sila.

10. MABAGAL NA INTERNET CONNECTION

Ito na yata ang pinakanagpapainit sa ulo ng maraming tao araw-araw. Yung tipong nagbabayad ka naman palagi buwan-buwan sa Globe, Smart, PLDT o kung ano pang ISPs pero di mo nagagamit ng maayos yung internet connection mo. Sinasabi sa mga balita na ang Pilipinas ang isa sa may pinakamahal pero pinakamabagal na koneksyon sa buong mundo. Sana naman, gumawa ng paraan ang gobyerno natin tungkol dito. Di mo tuloy maiiwasang mainggit kung minsan sa ibang bansa dahil kahit sa mga kalsada nila dahil mayroong libreng internet na, mabilis pa!

BONUS: MASAMANG PAG-UUGALI NG SARILI

Tingin mo hindi ko isasama ito? Mareklamo tayong mga tao, lalo na ang mga Pilipino. Mahilig din tayong mamintas ng pagkakamali o pagkukulang ng iba. Mabuti sana kung nakakaisip tayo ng paraan para solusyunan ang maraming problema sa paligid pero karamihan sa atin, magaling lang sa pagbato ng putik sa iba. Piliing maging parte ng solusyon. Kumilos at pagbutihin ang ginagawa.

***

Ngayong alam na natin ang mga nagpapainis sa atin, isipin naman natin kung paano ang mga ito masosolusyunan. Siguro, pwedeng matulog at gumising ng mas maaga para hindi mahuli sa pagpasok. Pwede ring iwasan ang mga taong ang hilig lamang ay pag-usapan ang buhay ng may buhay o kaya yung mga taong walang magandang maidudulot sa atin. Igihan din ang pagpapabuti sa sarili, at idamay na ang iba sa pamamagitan ng pag-iimpluwensiya sa kanila ng magagandang katangiang mayroon ka.

Minsan, alam ng mga tao ang sagot sa mga problema nila, kaya lang, walang silang lakas ng loob para gawin ang mga ito o binabalewala lang nila ang katotohanang nalalaman nila ito. Ikaw, pumili ka. Magreklamo o kumilos.

Kamusta Ka, Kaibigan?

Sarap magkaroon ng kaibigan, ano?

Ay, kulang pala yun.

Masarap magkaroon ng tunay at totoong kaibigan.

Yung tipo ng kaibigan na kilala ka sa kung ano ka o sino ka. Yung tanggap ka ng buong-buo. Yung walang gaanong kondisyon (o minsan pa nga, wala talagang kondisyon). Yung tipong basta ikaw lang, pwede na. Kwentuhan, kantahan, kainan, biruan, lakad-lakad, dramahan (sa iba, haha) at kung anu-ano pa’y pupwedeng gawin mo kasama niya. Masaya ka sa ginagawa n’yo at masaya siya na kasama ka niya. Sa ideyal na mundo, ganyan lagi ang kaibigang ating makikilala.

Alas, wala tayo sa ideyal na mundo. Sa tunay na buhay, marami tayong tao na makakasama. Marami sa kanila ay ating makakasalamuha at makikilala talaga. Marami ang ating magiging kaibigan. Ang iilan sa mga kaibigan na ito ay magiging tunay at totoo. Ang iba nama’y magiging inspirasyon. Mayroon ding manggagamit lamang.

Sa totoo lang, lahat ng relasyon ay may paggagamitan na nangyayari. Di ba’t sa kalikasan ay may paggagamitan sa paggitan ng mga hayop, halaman at kung anu-ano pang organismo? Nariyan ang komensalismo (kung saan sa pagitan ng dalawa ay may isang nakikinabang habang ang isa ay di naman naaapektuhan), myutwalismo (ang parehong organismo ay nakikinabang), amensalismo (ang isa’y naaapektuhan habang ang isa’y hindi) at parasitismo (ang isa’y nakikinabang habang ang isa’y naaapektuhan). Sa mga tao, parang ganyan din minsan ang nangyayari pero di mga yan ang katawagan. Minsan, pagmamahalan. Minsan, pakikisama. Minsan, pakikitungo ng maayos. Minsan, pang-uuto o panggagantso. Minsan din, pang-aabuso. Pero minsan din naman, pagkakaibigan.

Diyamante ka ba o graba?

Manuri tayo ng kakaibiganing tao. Hindi lahat ng mabait ay mabuti. Hindi lahat ng masayang kasama ay masayang kaibiganin. Paranoid ang dating pero wala namang masama sa pagiging mapanuri. Aalamin mo lang naman kung sino mga totoo sa hindi. Mag-obserba ka lang. Tingnan mo mga gawain nila at pakikitungo nila sa’yo. Pakinggan kanilang mga sinasabi. Kung maaari, sa lahat ng pagkakataon. Ang pagkakaibigan naman kasi hindi lang dapat nadarama sa mga kasiyahan at kagalakan ng ating mga buhay. Madalas pa nga itong nadarama pag nasa ibaba tayo ng gulong ng palad. Kaya kung nakakilala ka ng mga totoo at mabubuti talagang mga kaibigan, wag mo na silang pakakawalan. Sila ay mga diyamante sa dagat na puno ng graba.

Mga Dahilan ng Pagkakaibigan

Kung tutuusin, may mga kanya-kanya tayong pakay kung bakit tayo nakikipagkaibigan. Nandyan yung gusto nating may tumanggap sa atin, anuman ang mayroon o wala tayo, kung sinuman tayo sa labas at lalung-lalo na sa loob. Hindi lahat ng tao maiintindihan tayo, kaya kay sarap sa pakiramdam kung may taong talagang makakaintindi at tatanggap sa atin ng buong-buo. Nandyan din yung gusto nating humanap ng kaugali o kaya nama’y kasundo natin. Hindi ba’t masaya kung may taong nakakaalam sa pakiramdam natin sa mga bagay-bagay na gusto o kaya ayaw natin sapagkat nararamdaman din niya ito? Minsan, gusto lang nating may makasama, o kaya makaagapay sa ibinibigay na hamon ng buhay. Minsan din, nais lang nating may makausap at makinig sa atin o magbigay ng payo.

Maaaring sabihin ng iba, di ba’t sinabi ko kanina na may paggagamitan na nangyayari? Oo, tama yun.  Pero iba namang paggamit ang nangyayari: kusa ito at walang masamang intensyon sa pagitan ng magkaibigan. Paggamit pa rin ba ang tawag dun? Hindi, kundi, pagtulong, pagkalinga, o pwede na ring pagmamahal.

Limang Katangian ng Tunay at Totoong Kaibigan

May nabasa akong artikulo sa website na Lifehack tungkol sa mga katangian ng isang tunay at totoong kaibigan. Una sa mga binanggit ng artikulo ay magaling makinig. Yung tipong di lang palaging tungkol sa kanya ang kanyang sinasabi. O kaya pag nagsasalita ka, tipong nakikinig talaga siya at hindi lang yung hinihintay kang matapos sa pagsasalita. Ikalawa, sinsero. Sasabihin ng isang kaibigan ang mali sa iniasal o ginawa mo hindi katulad ng iba na maaaring sabihing ayos lang ang ginawa mo pero sisiraan ka sa ibang tao pag nakatalikod ka. Ikatlong katangian, tatanggapin ka ng kumpleto. Di ka niya susubukang baguhin lalo na kung ayaw mo o di ka kumportable rito. Ikaapat, maaasahan. Walang maraming dahilan. Pag siya ay iyong kailangan, pipilitin niyang ikaw ay damayan sa kung anumang paraan. Ikalima, di mo lang siya nakikita sa mga social networking site. Nakikita, nadarama at nakakapiling mo rin siya. Gagawa siya ng paraan at magbibigay ng oras para talaga magkita at magkausap kayo kahit papaano.

Ikaw, anong klaseng kaibigan ka?

Unrequited Love

Ilang araw na lang at matatapos na ang Buwan ng mga Puso, o kung di kayo pabor dyan ay ang buwan na lang kung kailan ipinagiriwang ang Araw ng mga Puso. At tulad ng mga nakaraang taon, ipinagdiwang ng mga mag-asawa at mga magkasintahan ang araw na iyon na tila iba sa ibang mga araw. Extra special ang pagkikita nila sapagkat may dala-dalang mga regalo, mga mababango at magagandang bulaklak, matatamis na mga tsokolate para sa isa’t-isa habang matatamis na mga titig, masasarap na mga halik at yakap ang ipinamamalas din nila. Tiyak din na malaki-laki ang kinita ng iba’t-ibang mga establisyimiento nung araw na iyon sapagkat dagsa talaga sa mga pasyalan ang mga mag-asawa’t magkakasintahan. O, kay sarap umibig, ano?

Pero ang blog post na ito ay hindi para sa kanilang nag-iibigan. Ang blog post kong ito ngayon ay para run sa mga bigo, nadaya o nadapa sa pag-ibig.

Unrequited love

Ano ba ang unrequited love? Para maunawaan natin ito, maiging alamin ang ibig sabihin ng requite. Ayon sa Merriam-Webster Dictionary, ang requite ay nangangahulugang ibigay pabalik o reciprocate ang isang bagay. Kaya pag sinabing unrequited love, ang pag-ibig na pinadadama ng isang tao sa isa pang tao ay hindi naibibigay pabalik, hindi naipadadama ng tulad sa ipinadarama, hindi lubusang maibigay ang pagmamahal sa isang nagmamahal. Ito na yata ang isa sa mga pinakamasakit na pwedeng maranasan at maramdaman ng isang tao. Bakit ba naman hindi? Anumang ginusto natin ay gusto nating makuha kahit na minsan lamang. Anumang pinaghihirapan natin, gusto nating masuklian ng biyaya kahit kaunti lang. Hindi ba’t sinasabi nga nilang pag may tiyaga, may nilaga? Pero paano kung ginusto nga natin, pinaghirapan din natin at pinagtiyagaan natin ay isang malaking HINDI ang sasalubong sa atin? Ang sakit, Kuya Eddie.

Sabagay, hindi naman ganun kasimple yun. Maaaring di tayo gusto ng ginugusto natin sapagkat:

1. HINDI IKAW ANG TIPO NIYA. Maliit ka siguro kahit na mabait. Maitim kahit na madasalin. Walang trabaho kahit na masikap. Matangos ang ilong pero luwa ang mga mata. Gwapo pero di mayaman. O kaya mayaman pero walang hitsura. Gwapo ka, matangkad pati na rin mayaman pero babae rin pala ang gusto niya. Tsk, tsk, tsk. Tiyak, hindi ikaw ang tipo niya. Alam naman nating halos lahat ay pisikal na kaanyuan ang hinahanap agad sa magiging kasintahan, di ba? Susunod na diyan ang iba pang mga bagay na mahalagang piliin din. Kaya kahit na anong effort pa ang gawin natin para mapaibig ang isang tao, kung ayaw niya tayo base sa ating hitsura, antas sa buhay, ugali o pagkatao ay wala na tayong magagawa pa rito. Maliban na lang siguro kung talagang pursigido ka at sa pagpupurisge mo ay mapaibig mo siya. Walang imposible, maniwala ka!

Lahat na ay ginagawa para sa kanya

Habang siya ay masaya at malungkot para sa inyong dalawa

Sapagkat hinding-hindi kayo magiging isa

2. MAY SABIT KA. Mamaya niyan ay may boyfriend o girlfriend ka pala. Gusto mo lang maglaro. O maaaring curious ka sa iba. O kaya naman, ayaw mo na sa kasintahan mo pero di mo pa siya mabitawan sapagkat ayaw mo siyang masaktan. Ang hirap, ano? Tsaka, wala naman sigurong may gusto na kabit-kabit lang sila, di ba? Marami pa ring disenteng tao na di papasok sa gulo ng pakikipagrelasyon sa taong may sabit sapagkat alam nilang mali ito. Pero sa totoo lang, at alam ng mga tao ito, maraming tao ang mga kabit. Magtanong ka sa kanto ng inyong pamayanan at tiyak may kilala silang ganyan. Hindi natin alam ang mga dahilan nila sa paggawa nito pero malamang ang iba sa kanila’y nabigo na rin dati ng pag-ibig, napagod sa paghihintay sa tunay nilang mahal o kaya naglalaro lang din. Iisa ang tiyak. May sira ang ulo nila. Hehe, biro lang. Di naman kasi natin talaga madidiktahan ang puso, hindi ba?

Kayo ay pwede sana

Kung wala kang abala

3. MAY SABIT SIYA. Mayroon na palang boyfriend, girlfriend o asawa ang gusto mo e. Ano pa ang hinahanap mo? Bakit mo pa rin siya gusto? Hanap mo siguro ng gulo, ano? Sabagay, nagagawa ng ibang taong sumabak sa gulo pagkat wari nila’y mahal talaga nila ang taong iyon na may sabit. Di na nila iniisip pa ang kanilang reputasyon sapagkat mas mahalagang ipaglaban nila ang kanilang nararamdaman. Matapang, may rason, pero mali pa rin naman. Teka, may mali ba sa pag-ibig?

Yun nga lang, isa ka nang tunay na tanga

Pagkat ang mahal mo

May mahal namang iba

4. WALA SIYANG SABIT PERO NAGHIHINTAY ANG PUSO NIYA SA IBA. Gusto mo siya, gusto ka niya. Nahuhulog ka na talaga sa kanya. Nahuhulog na rin talaga siya sa iyo. Gusto mo nang sabihing mahal mo siya. Gusto na rin niyang sabihing mahal ka niya… pero napipigilan pa rin niya. Hindi dahil wala siyang nararamdamang pag-ibig sa’yo kundi may tao siyang hinihintay na magbalik. Maaaring ang taong yun ay ang unang tao na nagpadama sa kanya ng tunay na pag-ibig at nangakong babalik, di nga lang alam kung kailan. Iniyakan niya ng pakatagal-tagal, nangakong tatanggapin pa rin niya kahit na pinagtaksilan siya, sinubukang umiwas umibig ng sobra dahil siya pa rin ay umaasa. Ano ang laban mo run, hindi ba?

Mahal n’yo ang isa’t-isa pero hindi yun sapat

Sapagkat di maaari, ikaw ay meron na

Habang may hinihintay siya

4. SAPAT NA SA KANYANG MAY GUSTO SIYA SA’YO PERO DI NIYA IPUPURSIGI PA ITO. Maaaring gusto lang niya ang pakiramdam na umiibig. Sapat na sa kanya iyon kahit na di mo siya ibigin pa. Maaari ring ayaw niyang pumasok sa isang relasyon, lalo na’t maaari itong maging magulo. Maaari ring natatakot siyang pag sinabi niya ito ay matatanggihan o mari-reject siya kaya’t ikikimkim na lang niya habang siya’y nabubuhay.

Isa ka na ngang hangal

Natanong mo na lang sarili mo

Bakit ganito pagmamahal?

May naiisip pa ba kayong dahilan kung bakit hindi magugustuhan ang isang tao ng kanilang gusto? Pakisulat ang mga iyon sa ibaba. Nais kong tapusin ang blog post na ito sa pamamagitan ng isang tulang ginawa ko tungkol sa unrequited love dahil sa ilang kadahilanang lumabas sa itaas.

PAG UMIBIG NG IBA

I

Mahirap ipagsiksikan ang sarili

Sa taong may iniibig na iba

Maigi nang umiwas maaga pa lang kasi

Masasaktan ka lang niya

Gusto ka man niya ay wala naman talagang magagawa

Pagkat sa puso niya, mayroon lamang nag-iisa

II

Mahihirapan ka lang lalo kung may nagmamahal sa’yo

Kahit ang taong iyon ay di mo na talaga gusto

Mahirap isiping pag-ibig ay malabo

Pagkat tao naman ang nakadarama nito

III

Anong magagawa ng puso kung tumibok nang muli?

Pagbibigyan ba? Pipigilan? O pababayaang lumandi?

Buong araw ang isip ay di mapakali

Pagkat siya rin ang iniisip, hindi lang sarili

IV

Di ba’t sarap ang dulot ng tunay na umiibig?

Hahamakin lahat pati na buong daigdig

Tila titingala lahat sa naiibang tindig,

Ngiti at hitsura mong nagpapakilig

V

Pero, ano pa ba talaga ang magagawa?

Kalimutan siya? Magalit sa kanya?

Paano kung hindi mo yun makakaya?

Magiging kawawa ka na lang ba?

VI

Kaya sa simula pa lamang ay mamili na tayo

Kung ano ba talaga ang nais at gusto

Wag nang sumubok ng kung anu-ano

Madali lamang mabuhay pag nagpakatotoo

P.S.

Ang mga linyang nakasulat pagkatapos ng bawat dahilan sa itaas ay hango sa isa ko pang tula, Katangahan sa Pag-ibig. Pasensya na sa titulo pero tungkol kasi iyon sa ganun. Pwede ko sigurong ilathala iyon sa susunod. Hehe.

Sa Wakas

Matagal-tagal na rin nung huli akong nakapanood ng isang musical sa isang entablado. Kadalas kasi’y nanonood lamang ako ng mga ganito sa pelikula (I Do Bidoo, Mamma Mia, Jesus Christ Superstar). Natatangi ang pagtatanghal ng isang musical sapagkat di lamang umaarte ang mga actor at aktres sa entablado; sila pa’y kumakanta ng mga awiting kailangan nilang sabayan ng emosyong akma sa eksenang kanilang ginagawa.

Kagabi lamang ay nanood ako kasama ng aking kasintahan at mga kaibigan ng pinakabagong musical na may pangalang, Sa Wakas, sa PETA Theater. Nakapaloob sa musical na ito ang mga kanta ng popular na bandang Sugarfree, na ilang taon ding naghandog ng magagandang awitin bago sila ma-disband noong 2011. Ang titulo ay hango sa unang nilabas nilang album. Tungkol sa pag-iibigan, pagtataksil at paghuhubog ng pangarap ang Sa Wakas. Napaka-akma ang mga kanta ng banda dahil karamihan sa mga ito’y kwento ng pag-ibig at pagmamahalan. Di mabibigo ang mga taga-suporta ng Sugarfree na may gusto sa mga kantang Prom (“Parang atin ang gabi, para bang wala tayong katabi, at tayo’y sumayaw na parang di na tayo bibitaw”), Kwarto (“Maglilinis ako ng aking kwarto na punung-puno ng galit at poot”), Tulog Na (“Tulog na, mahal ko. Hayaan na muna natin ang mundong ito. Sige na, tulog na tayo.”), Hari ng Sablay (“Ako ang hari ng sablay. Hinding-hindi makasabay-sabay sa hangin ng aking buhay”), Wag Ka Nang Umiyak (“Kapit ka sa akin. Kumapit ka sa akin. At di kita bibitawan.”), Dear Kuya (“Dear kuya, kamusta ka na dyan? Anong balita?”) at marami pang iba dahil ang mga ito’y nakapaloob sa pagtatanghal. Ako nama’y nagkaroon ng mga bagong paboritong kanta dahil sa nasaksihan ko kagabi: Kwentuhan (“Kwentuhan lang, wala namang masama.”) at Kandila (“Magka-ilaw man, madilim pa rin kung wala ka.”) mula sa paborito kong album nilang, Dramachine.

Topper, Lexi, Gabby: Mga bida sa Sa Wakas

Bida sa Sa Wakas si Topper, isang struggling photographer. Nakatakda siyang ikasal sa kanyang kasintahang si Lexi, isang mag-aaral ng medisina. Minsang di nagkasundo at nagkagalitan ang dalawa, si Topper ay napariwara sa kanilang relasyon. Iba ang kislap ng mga mata n’ya nang makita niya si Gabby, editor ng isang magasin. Ang kanilang pagmamahal sa potograpiya at iba pang bagay ang nagbuklod sa dalawa. Pero paano na ang relasyon nina Topper at Lexi? Matutuldukan na ba ito dahil sa nabuong pag-iibigan nina Topper at Gabby? Alamin ang kanilang kwento sa Sa Wakas.

Isang eksena sa Sa Wakas

Di tipikal na pagtatanghal ang aming nasaksihan kagabi. Sa wakas ng istorya nagsimula ang presentasyon, at pabalik ng kwento itong tumakbo hanggang sa malaman ng manonood kung paanong nagsimula ang lahat. Sa umpisa ay maari ka talagang malito, pero mangyayari talaga ito lalo’t unti-unti mo munang malalaman kung paano napunta sa ganoong sitwasyon sa wakas ng kwento ang tatlong pangunahing karakter.

Napaka-simple ng pagtatanghal, pero hindi ibig sabihin nito na hindi ito maganda. Sa katunayan, naipakita nila ng maganda ang mga eksena kahit na limitado ang espasyo ng kanilang pinagtanghalan. Magagaling ang mga nagsipagganap na kinabibilangan nina Fred Lo bilang Topper, Laura Cabochan bilang Lexi at Justine Pena bilang Gabbi. Kahit na may mga ilan silang pagkakamali sa pagbanggit ng kanilang dayalogo ay mas nanaig pa rin ang kanilang husay sa pagganap, lalo na sa pagkanta. Maganda ang chemistry nilang tatlo bilang mga pangunahing karakter at kitang-kita ito sa kanilang pag-arte. Magaling din ang iba nilang mga kasama na nagsipagganap bilang secondary characters.

Sa totoo lang, natuwa ako sa kakapanood mula simula hanggang matapos ang Sa Wakas. Di nakakapagtakang gusto ko itong uliting panoorin.